Na een afwezigheid van zes jaar gaat FC Utrecht weer Europa in. FC Utrecht Media reist mee en komt dagelijks met een dagboek. Op de woensdag: Vliegen met een Airbus A320, een hartelijk welkom op het vliegveld in Chisinau én de eerste training in het Centrul Tineret și Sport. Powered by Dubai-Property.nl
Rotterdam. Het is even na acht uur in de ochtend als de imposante FC Utrecht-bus het parkeerdek van Rotterdam/The Hague Airport opdraait. Het oog van toevallige passanten en vakantiegangers valt op het FC Utrecht-logo en dat van hoofdsponsor Conclusion. Ondanks de aanhoudende regen zien we vooral tevreden gezichten. Ron Jans begroet alle aanwezigen, Adrian Blake geeft een boks en bij de incheckbalie staan onder meer Frans van Seumeren, Mark van der Maarel en de voltallige directie al te wachten. Jongeling Jaygo van Ommeren krijgt een knuffel. “Hier doen we het toch allemaal voor”, zegt Technisch Directeur Jordy Zuidam, zichtbaar enthousiast.
Terwijl buiten de regen op de spelersbus valt, begint hier het Europese avontuur van FC Utrecht. Een charter vliegt de selectie, staf en andere genodigden om 9.30 uur naar Chisinau. In de hoofdstad van Moldavië zal FC Utrecht haar tenten opslaan. Op de luchthaven wordt nog snel een kop koffie gescoord, alvorens de douane zijn werk kan doen. Spelers en staf delen op dat moment social media-berichten van supporters die via het vliegveld in Düsseldorf en in sommige gevallen zelfs met de auto hun weg vervolgen naar Moldavië. Wie het nog was ontgaan: FC Utrecht komt eraan.
Travelpartner Zoover Sports & Events heeft niets aan het toeval overgelaten. De A320, met veelal Spaanse bemanning, staat ruim voor de beoogde vertrektijd van 9.30 uur klaar. De spelers zoeken hun plek voorin het vliegtuig, de overige passagiers zitten meer achterin. Eenieder beleeft de reis op zijn eigen manier. Waar een deel van de spelers nog even de ogen sluit, zijn anderen aan het kaarten of luisteren ze naar muziek. Een deel van de staf praat wat over ontwikkelingen in het internationale voetbal en RvC-lid en voetbalencyclopedie Kees Jansma deelt zijn ervaringen bij het nationale elftal.
Ontvangstcomité
Even na het middaguur, Nederlandse tijd, toucheert het toestel de landingsbaan van Chișinău Eugen Doga International Airport. Het ontvangstcomité is veelbelovend; een vliegtuig met supporters is even daarvoor geland. Als alle koffers zijn verzameld en de spelersbus al klaarstaat bij de hoofdingang, loopt Jans in de armen van een draaiende camera. Wat FC Utrecht verwacht van de Europa League en hoe goed FC Sheriff Tiraspol eigenlijk is. “Ik verwacht een zware wedstrijd”, klinkt onze hoofdtrainer gedecideerd. “Maar we hebben er vertrouwen in.”
Dit is het moment dat de FC Utrecht-delegatie zich splitst. Directie, aandeelhouders en anderen stappen in de achterste bus, de voorste is voor spelers en staf. Zij krijgen een politie-escorte richting het hotel. Dit hotel is niet gelegen in speelstad Nisporeni, maar in de hoofdstad Chisinau. Dit na een voorverkenning van een FC Utrecht-delegatie.
In het hotel is er tijd om even te rusten en wat te eten. Althans, voor even. Om 19.00 uur staat er een laatste training op het programma. De weg naar het stadion is uitdagend. Het zijn slecht onderhouden kronkelwegen. Het uitzicht daarentegen is bij vlagen adembenemend: groene heuvels, velden met zonnebloemen en schattige dorpjes.
Nisporeni
Nisporeni is een stad, zo’n zeventig kilometer ten westen van Chisinau. Er wonen ongeveer tienduizend mensen en die zijn vooral fan van FC Speranța Nisporeni. Als je de stad binnenrijdt en op de tweede kruising rechtsaf slaat, zie je de lichtmasten. Het Centrul Tineret și Sportis een schattig onderkomen, met plek voor ongeveer vijfduizend supporters. Die zullen er morgenavond niet allemaal zitten. Een official van Sheriff voorspelt dat er zo’n honderd supporters zullen afreizen naar de geelblauwe arena. Dat er mogelijk toch nog meer dan tweeduizend supporters zullen zijn, komt door de Nederlandse enclave én toeschouwers uit omringende dorpen. Voor omgerekend vijf euro heb je een kaartje.
Iets na 18.00 uur staat de selectie van FC Utrecht op het veld. Vasilis Barkas, de mouwen opgestroopt, inspecteert het zestienmetergebied. Wat vooral opvalt is de warmte; het is dan nog 37 graden. Dat zal op de wedstrijddag niet anders zijn.
Terwijl een deel van de achterban een plaatselijk zwembad in Chisinau overneemt, schuiven Nick Viergever en Jans aan voor de persconferentie. Op de eerste verdieping van het stadion is een kleine zaal ingericht. De aanvoerder en trainer spelen een thuiswedstrijd: aangezien FC Sheriff vandaag de laatste training in Tiraspol heeft gedaan, zijn er enkel Nederlandse journalisten.
Met RTV Utrecht en het AD gaat het over de wedstrijd, de reis én de temperaturen. Want het is, zogezegd, warm. Viergever haalt zijn schouders op. “We hebben wel wat meer warme dagen gehad in de voorbereiding. Voor de ene speler is het warmer dan voor de ander. Dat heb je ook in de Tour de France. De één kan er beter tegen dan de ander. We krijgen adviezen hoe ermee om te gaan.”
Viergever is een ervaren speler als het gaat om Europees voetbal. Toch blijft het bijzonder. “Ik had het er toevallig vanmorgen met mijn vrouw nog over hoe leuk het weer is. Het is alweer vijf jaar geleden dat ik Europees heb mogen spelen. Dit zijn speciale wedstrijden, dingen die je bijblijven. Het is ook leuk om met een groep mee te maken. Maar uiteindelijk zijn we hier met één doel: presteren. Een goed resultaat neerzetten.”
Aanpassen
Buiten worden de eerste ballen – leder dat vorig jaar nog in de Champions League werd gebruikt – klaargelegd. Het is aan Jans om terug te blikken op wat hijzelf een prettige reisdag noemt. De trainer is onder de indruk van Moldavië, de gastvrijheid en de omgeving. In de aanloop naar het duel ging het over de grasmat. Het blijkt niet het biljartlaken uit Stadion Galgenwaard, maar het is niet zo slecht als vooraf werd voorspeld.
De trainer is niet snel meer onder de indruk. “Sheriff speelt op hetzelfde veld onder dezelfde omstandigheden”, klinkt het. “Ze organiseren ook hartje zomer een WK in Amerika. Dat moet je accepteren. Het is voor de tegenstander precies hetzelfde.”
Over die tegenstander gesproken: die traint dus in Tiraspol. Jans spreekt van een pittige tegenstander en verwacht veel duels. Hij krijgt de vraag of hij zich gaat aanpassen aan Sheriff. Veel trainers zeggen dan nee, maar niet Jans. “Wij passen ons altijd aan de tegenstander aan. Je kijkt hoe zij corners verdedigen, waar kansen liggen, hoe ze opbouwen. Dat heet tactiek. Aanpassen aan een tegenstander klinkt heel negatief, maar we gaan uit van onze eigen kracht. Je zoekt naar kansen.”
Jans en Viergever stralen een zekere positiviteit uit, vertrouwen en plezier. Iets wat later ook tijdens de besloten training terug te zien is. Na een jaar hard werken begint morgen het Europese avontuur.
Morgen is het matchday. 19.00 uur Nederlandse tijd.
