FC Utrecht speelt donderdagavond tegen HŠK Zrinjski Mostar voor een plek in de UEFA Europa League. FC Utrecht Media reist mee en brengt dagelijks een dagboek. Vandaag deel 1: Een oude bekende, volle verhuiswagens en een pratende doelman.
Routine
Het is 20 augustus 2025. Voor de derde keer deze zomer meldt de selectie van FC Utrecht zich op Rotterdam The Hague Airport. Na succesvolle bezoeken aan Moldavië en Zwitserland is het nu de beurt aan Bosnië-Herzegovina. Om 11.00 uur kiest vlucht 2L 8100 het luchtruim.
Een schappelijke vertrektijd, al zien we ruim tweeënhalf uur eerder al enkele bekende Utrecht-gezichten bij het vliegveld. Een wit busje staat links van de hoofdingang geparkeerd. Grote kisten, tassen en dozen worden op karretjes gezet en richting de check-in gebracht. Kitmanager Jorrit Andela en materiaalvrouw Naomi Meeuwenberg – eigenlijk altijd in de weer – zorgen ervoor dat alle spullen veilig in Mostar aankomen. “Het wordt al een beetje routine”, verklapt Andela, die deze rol al jaren vervult. “Toch blijft het speciaal, Europees voetbal.”
De spelersgroep arriveert rond tienen op het vliegveld. In de reiskleding van Castore beweegt iedereen zich soepel door de opvallend lege luchthaven. Het personeel bij de bagageafhandeling is in ieder geval goedgemutst. Een man, met een overduidelijk Rotterdams accent, is nieuwsgierig: “Hé jongens, wat gaan jullie morgen doen?” Het antwoord: “We gaan voor de winst.” De Rotterdammer knikt instemmend. “Dat dacht ik al. Jullie zijn lekker bezig. Succes!”
Zo voelt het vliegveld al een beetje als thuis. Tegen half elf zit de volledige selectie, inclusief staf- en bestuursleden, in het chartervliegtuig. Uiteraard is er ook een nieuw gezicht. Of beter gezegd: een oude bekende. De laatste dagen konden we geen krant openslaan of het ging over Sébastien Haller. De Ivoriaanse spits tekende zondagavond laat zijn contract, meldde zich een dag later op het Topsportcentrum Overvecht en stapt nu goedgemutst het vliegtuig in.
Op de vraag of hij morgenavond kan spelen, is zijn antwoord kort en krachtig: “Natuurlijk, anders was ik niet ingestapt.” Net voordat hij gaat zitten, dicht bij de nooduitgang, ziet hij twee oude bekenden. Haller staat op, zet een paar grote passen en steekt zijn hand uit. Het zijn Frans en Gonnie van Seumeren. “Zo fijn dat je terug bent,” zegt het tweetal. Haller beantwoordt de mooie woorden met een welgemeende knuffel. Het geanimeerde gesprek dat volgt wordt abrupt onderbroken door een bericht uit de cockpit: het vliegtuig gaat opstijgen.
1200 kilo
De vlucht duurt ruim twee uur. De aanwezigen krijgen een broodje, wat fruit en drinken. Achterin, bij de directieleden worden de dagbladen uitgewisseld. Voorin wordt fanatiek gekaart. Vooral de Utrecht-spelers met een Deense achtergrond laten zich gelden. Andere spelers kijken een film of serie, luisteren naar een podcast of doen even de ogen dicht.
Op het kleine vliegveld van Mostar hoeft niemand lang te wachten. Het toestel staat nog geen twintig minuten aan de grond, of de selectie zit al in de bus richting het hotel. De droom van iedere vakantieganger.
Terwijl de spelersbus uit zicht rijdt, komt er een opvallend verhuisbusje aan. Het vehikel, gesponsord door een Duits bedrijf in badmeubelen, moet zorgen dat de halve inboedel van Topsportcentrum Overvecht in Mostar het hotel en later het stadion bereikt. Andela en Meeuwenberg zijn alweer druk in de weer.
Het tweetal zien we later opnieuw. Als alle reisgenoten hun koffer in de hotelkamer hebben gezet, zien we weer de verhuiswagen staan. Waar staf en spelers zich inmiddels hebben teruggetrokken op hun kamers om te rusten, zijn Andela en Meeuwenberg nog bezig met uitladen. De liften in het hotel draaien overuren. Koffer na koffer gaat omhoog. “Maar ook massagetafels, schoenen, kleding en nog veel meer,” vertelt Andela. Hoeveel er meegaat op zo’n reis? “Ik heb het even nagevraagd,” lacht de altijd opgewekte teammanager. “Het gaat om 1200 kilo.”
Bagage die vrijdagochtend allemaal weer meegaat naar Nederland en zal moeten worden uitgepakt. Vrijdagmiddag wacht immers alweer een training en zondag het thuisduel met Excelsior. Het is een reizend circus.
Barkas
Kwart voor zes vertrekt de spelersbus naar de andere kant van de stad. Er wordt geparkeerd bij Stadion Pod Bijeli Brijegom. Een nogal eigenzinnig onderkomen. Drie zijden zijn leeg – geen stoeltjes, geen tribunes, helemaal niets. Maar aan de overkant, tegenover de autoweg, staat een imposante rood-witte tribune. Eentje waar je als fanatieke supporter beter geen hoogtevrees kan hebben.
Terwijl de officials hun warming-up doen, inspecteren de spelers het veld. Het is nog altijd 31 graden. Vasilis Barkas en Hoofdtrainer Ron Jans verlaten het gezelschap voor de persconferentie. In de knusse persruimte is het opvallend druk. Vanuit Nederland zijn Ziggo Sport, ESPN, RTV Utrecht en het Algemeen Dagblad meegereisd.
Onze doelman miste afgelopen weekend het duel met Sparta Rotterdam. Tegen Mostar staat hij normaliter weer onder de lat. Het gaat over de tegenstander, de omstandigheden én de Europese koorts in Utrecht.
“De omstandigheden?” begint de Griek. “We hadden dit wel een beetje verwacht. Het veld is niet ideaal, maar dat geldt ook voor hen.” Over de sfeer maakt hij zich weinig zorgen. “Die is vast goed. Maar in Utrecht is de atmosfeer misschien nog wel beter.”
Vorig jaar verlengde de doelman zijn contract. Het grotere doel was Europees voetbal – en dat is nu bereikt. “Utrecht verdient het om Europees te spelen. Het heeft een goede fanbase, de stad. Het is heel fijn,” zegt hij. En zijn ambitie? “Europa League, uiteraard.”
Na het vragenvuur voegt Barkas zich weer bij zijn teamgenoten. Hij wordt even later onder handen genomen door Harald Wapenaar. Vervolgens neemt Ron Jans plaats achter de microfoon. De ervaren trainer kent de aankomende tegenstander goed.
Vragen over de eerdere Europese uitschakeling hebben volgens hem geen zin. “Daar hebben we het niet over gehad. Ik had een dolletje met Willem Janssen. Ik zei: ‘Willem, ze hebben dankzij jou verloren hè?’ Maar die wedstrijd heb ik helemaal niet bekeken. Het is nu 2025.”
Jans gaat in op zijn selectie. Dani de Wit ontbreekt door een kneuzing in zijn voet. De trainer hoopt dat de middenvelder er tegen Excelsior weer bij is. David Min is volledig hersteld van een hersenschudding en ook Haller is inzetbaar.
De inzet van het tweeluik met Mostar is duidelijk: de winnaar speelt in de groepsfase van de UEFA Europa League, de verliezer in de Conference League. Jans heeft een duidelijke voorkeur. “Daar heb ik het net in de wedstrijdbespreking uitvoerig over gehad. Deze trainer wil alles zetten op de Europa League. Dan heb je niet alleen twee wedstrijden meer, maar speel je ook tegen grotere tegenstanders. Dat is ons doel.”
