"Toen ik de beslissing nam om na dit seizoen te stoppen met voetballen, had ik binnen de ploeg een bepaalde rol, was ik geen vaste basisspeler meer. Ik had zoiets van: ik ga van iedere minuut die nog komt op het trainingsveld, in de kleedkamer en in de wedstrijden genieten. Wat mijn rol ook is. En met als doel: met FC Utrecht Europees voetbal behalen als afsluiting van mijn loopbaan.
Wat ik nu merk, nu ik een maand of anderhalf verder ben, is dat ik heel erg bezig ben met het behalen van Europees voetbal met FC Utrecht. En niet met mijn eigen afscheid, of het einde van mijn carrière. Ik heb dat doel gesteld en voel me daar heel prettig bij, omdat me dat focust. Daar wil ik tot en met de laatste minuut voor gaan. Zo ben ik, een teamspeler. Wat is er mooier dan met Europees voetbal afscheid te nemen?"
Focus op presteren
"In de twee, drie maanden voordat ik de beslissing nam om na dit seizoen te stoppen als prof, zat ik wat minder lekker in mijn vel. Ik was gefrustreerd, had twijfels. En dacht: wat gaat me dit nog brengen? Toen ik vervolgens eenmaal de knoop had doorgehakt, voelde ik me heel erg opgelucht. En ik dacht: ik ga tot de laatste snik genieten van wat er nog komt. Maar het is niet zo dat ik bijvoorbeeld na RKC Waalwijk-uit dacht: het Mandemakers Stadion, daar speel ik vermoedelijk nooit meer. Dat ik daar niet bij stilsta op zo’n moment, komt omdat mijn focus ligt op het presteren, en niet op mijn afscheidstournee.
Ik weet niet hoe het straks gaat zijn, als het klaar is. Is het dan zo van: Nou, dit was het dan? Dat denk ik, eigenlijk. Ik voel ook niet dat ik er bewust naar toeleef, naar die laatste wedstrijd. En dat is denk ik maar goed ook."
Een plusje
"De voorbije periode heb ik gemerkt dat het voor wat betreft dat doel, Europees voetbal bereiken met FC Utrecht, niet eens echt een verschil maakt of ik speel of niet. Natuurlijk is het een plusje als je speelt en dan je bijdrage kunt leveren, maar ook in de weken dat ik niet speelde, beleefde ik de wedstrijden intens. Die kentering, die ik heb kunnen maken dankzij de beslissing over het einde van mijn loopbaan waardoor ik onafhankelijker ben geworden, voelt wel heel prettig.
Ik ben altijd al een scenariodenker geweest. Heb vaak twijfels, denk soms negatief. Als het dan even wat minder gaat, denk je: wat betekent dit voor mijn carrière? In het najaar van vorig jaar bereikte ik ook dat punt. Dan komen er uiteindelijk dingen op je pad en ga je zaken afwegen. Dat heeft een maand of twee, drie geduurd. Omdat je er de tijd voor neemt, je gevoel zich laat ontwikkelen en met mensen praat, kom je tot een goed onderbouwde beslissing. Tijdens die periode stel je jezelf vragen. ‘Wil je nog een jaar bij FC Utrecht door?’, ‘Merk je dat het er nog echt in zit, waardoor je dit kan ombuigen en weer een vaste basisspeler kan worden?’, ‘Wil je misschien nog ergens anders voetballen?’. Uiteindelijk wint het uitkijken naar kansen die je op een ander vlak krijgt, en de nieuwsgierigheid daarnaar, van het voetballen met alles wat daarbij komt kijken: de onzekerheid, de stress, je fysiek. Dat heeft mij de doorslag gegeven: een jaar extra voegt voor mij niets meer toe aan mijn carrière. Ik zou dan ook geen genoegen kunnen nemen met een andere rol. Terwijl de kans daarop, gelet op de ambities van FC Utrecht en het feit dat ik nu eenmaal ook wat ouder word, toeneemt; zo reëel moet je ook zijn."
Alles op alles
"En nu? Ik merk dat het me lukt om nog één keer alles wat in me zit naar boven kan halen om die rol te pakken. En dat voelt heel goed. Maar dat is dan ook het laatste wat je er op dat gebied uit perst. Of je het zo kunt stellen dat ik mijn reservebatterijen erin heb geklikt voor de laatste paar maanden als prof? Ja, zo kun je dat zien. Ik zit vol met energie. Er komt van alles op me af in deze periode. Dat kan ik goed handelen, dankzij de adrenaline die weer naar boven is gekomen. Ik heb altijd voor het vak geleefd, en leef er nog steeds voor. Dat maakt het ook mogelijk dat ik fysiek nog steeds kan leveren wat er van me verwacht wordt. En ik vind het leuk, hè, dat geeft ook energie.
Met mijn vrouw Nyves heb ik super veel gesproken over de beslissing om te stoppen als voetballer. Langzaam kom je, ook naar aanleiding van de gesprekken die er waren met FC Utrecht en VVV-Venlo waar ik na dit seizoen als Technisch Manager aan de slag ga, tot de conclusie: het is wel goed geweest. Nyves heeft me vaak gevraagd: ‘Weet je het zeker?’ En dat wist ik, en weet ik nog steeds."
Kwaliteit boven kwantiteit
"De verandering van mijn rol bij FC Utrecht, waar ik gedurende het seizoen mijn basisplaats kwijtraakte, zorgde ervoor dat ik de situatie op een andere manier ging bekijken. Ik verbreedde mijn blik en zag in: de maandagen, de dinsdagen en de woensdagen… Pfff… Alleen de donderdagen, vrijdagen, zaterdagen en zondagen, de kick van het toewerken naar het wedstrijdmoment en de wedstrijd zelf, dat was zó levend, dat nam al het overige weg. Maar ik kwam daar toen pas achter, mede door die veranderde rol. Achteraf is dat misschien maar goed geweest. Anders zou ik misschien zijn doorgegaan, en doorgegaan, en doorgegaan, totdat ik ineens op een moment zou zijn gekomen waarop ik zou moeten concluderen: ik ben er klaar mee. Ik voel dat hoe ik het nu doe, dat dat goed is. Het is mooi om op een bepaald hoogtepunt te stoppen en the lead te hebben. Het gaat bij een loopbaan als deze niet per se om de kwantiteit, maar om de kwaliteit.
Het einde van dit seizoen beleef ik wedstrijd voor wedstrijd. Maar: de laatste thuiswedstrijd in de competitie, tegen AZ op woensdagavond; natuurlijk, ik weet wanneer die is. Maar het is niet zo dat ik dan nu al uitkijk naar: dat wordt mijn laatste thuispot in de Eredivisie, misschien krijg ik een soort afscheid, enzovoorts. Natuurlijk: dat weet je wel. Maar daar leef je helemaal niet naar. Met de motivatie om Europees voetbal te halen leef ik van wedstrijd naar wedstrijd en pers ik er alles uit wat erin zit. Ik merk wel dat ik aftel, maar wel op een heel leuke, energieke manier. Ik kijk er niet tegen op, ik kijk er naar uit. Onze teammanager, Marcel Mul, spiegelde het me op een mooie manier voor: het is zoals wanneer je vakantie krijgt. Als je weet dat dat op bijvoorbeeld 1 juni is, dan is dat goed en dan leef je daar naartoe. Maar dat moet dan ook geen dag later worden. Dat idee, zo ervaar ik het. Maar wel: dat je tot die dag alles geeft. En probeert maximaal te presteren."
Voldoening
"Hoe ik het me voorstel, of waar ik aan denk als ik aan een ultieme afsluiting denk? De ervaring van bijvoorbeeld de bijzondere play-off finale tegen AZ, de 3-0 in Stadion Galgenwaard, helpt je wel om die voorstelling te maken. En dat je weet waar je het voor doet. Het is niet dat ik er al over gedroomd heb, zo van: mijn laatste wedstrijd sta ik in de basis en scoor ik twee keer. Het maakt me eigenlijk niet uit hoe: als we maar Europees voetbal behalen. Omdat je weet hoe gaaf dat is. Het geeft je heel veel voldoening. Mijn eigen rol is wat mij betreft ondergeschikt. Mijn ideale afscheid is: een afscheid met Europees voetbal, in welke rol dan ook.
Dat mogelijke Europese avontuur, dat beleeft FC Utrecht dan inderdaad zonder mij. Misschien kan ik van de eerste uitwedstrijd wel een scoutingstrip maken, haha. En bij de thuiswedstrijden zit ik sowieso op de tribune in Stadion Galgenwaard!"
Dit interview met Willem Janssen verscheen onlangs in het FC Utrecht Magazine. Je kunt het tijdschrift gratis scoren in de FC Utrecht Fanshop. Er staan ook interviews in met onder anderen Quinten Timber en Willem Janssen, en columns van Jordy Zuidam en Kees Jansma.
