“Ik woonde in het Groningse dorp Zuidbroek en vervolgens in de stad Groningen, voordat ik hier in Assen neerstreek. Op een paar minuutjes fietsen vanuit hier werk ik als docent bij het Nassau College. Ik ben dus geen geboren Drent, maar wel een Drent in wording. En dat bevalt heel goed. Mijn vaders kant van mijn familie komt uit Utrecht. Mijn opa heeft altijd in Utrecht gewoond en gewerkt. Mijn vader is er ook geboren en getogen. Hij kreeg een relatie met mijn moeder, een Groningse. Daarom heeft hij destijds Utrecht verlaten. Vroeger, toen ik als klein mannetje met mijn ouders op bezoek ging bij mijn opa en oma in Kanaleneiland Zuid, reden we altijd langs Stadion Galgenwaard. Dat maakte indruk. Het logo, dat vond ik ook direct heel mooi. Het is heel apart. Niemand heeft toch zo’n logo als FC Utrecht?! Mijn moeder zegt weleens: ‘Als we in Utrecht waren gaan wonen, was je misschien wel supporter van FC Groningen geworden.’ Wie zal het zeggen? FC Groningen speelde destijds in het Oosterpark, daar kwam ik nooit echt in de buurt. BV Veendam speelde wel bij mij in de buurt, maar die club maakte niet zoveel indruk op mij. FC Utrecht wel. Dat bleef bij mij direct hangen.”
RAMSELAAR EN JANSSEN OP DE LAPTOP
“Meestal ga ik met het openbaar vervoer naar Utrecht, als de FC speelt. Dat heb ik jarenlang samen met een vriend gedaan. Hij kwam uit Utrecht en woonde hier in de buurt. Voordat ik een Seizoenkaart had, pikten we er een stuk of acht wedstrijden per seizoen uit die we bezochten. De eerste wedstrijd die ik ooit gezien heb, was nota bene op mijn verjaardag. En om de cirkel helemaal rond te maken: het was FC Utrecht tegen FC Groningen, 3 december 2006. Het was een kletsnatte dag. En ik vergeet nooit meer dat de spelers van FC Utrecht na de wedstrijd, die ze met 3-0 wonnen, voor elke tribune slidings maakten op dat drijfnatte veld om de overwinning te vieren. Ik ben docent en mijn leerlingen weten wel voor welke club ik ben. Op mijn laptop zitten bijvoorbeeld stickers van Bart Ramselaar en Willem Janssen. Aan het begin van een schooljaar krijg ik de vraag wel vaak: ‘Meneer, van wie bent u fan?’ Dan nodig ik ze uit om het uit te vogelen en een gokje te wagen op een proefwerkblad. ‘Als je het goed hebt, krijg je er een half punt bij’, grap ik dan. Er komen er dan in eerste instantie weinig met FC Utrecht op de proppen, hoor!”
UITLAATKLEP
“Als FC Utrecht heeft verloren van een club die hier in de buurt veel aanhangers heeft, heb ik doorgaans een zware maandag. Dan krijg ik het van mijn leerlingen wel te horen, haha. Mijn beste maandagen zijn de maandagen na een overwinning op FC Groningen. Dan jen ik mijn leerlingen die voor die ploeg zijn wel een beetje. Dan roep ik bijvoorbeeld ineens de uitslag van de wedstrijd door mijn klaslokaal.
In Stadion Galgenwaard beleef ik de wedstrijden intenser dan dit seizoen hier thuis op de bank. In zo’n stadion jut je elkaar toch een beetje op, hè? En je komt meer in de sfeer. In het stadion is het echt mijn uitlaatklep. Of dat nu vrolijk zingend is als het goed gaat, of tierend in tijden dat het minder loopt.
FC Utrecht-thuis betekent voor mij een dagje uit. Of het nu op zondagmiddag of zaterdagavond is, dat maakt mij niet zoveel uit. Van tevoren ga ik met mijn maatje Jan Joost even lunchen of een drankje doen in de stad. Daarna lopend naar het stadion, de wedstrijd bekijken en daarna een hapje eten. Het is voor mij veel meer dan die twee keer 45 minuten voetbal. Ik ben meestal al zo’n drie kwartier tot een uur voor de aftrap in het stadion. Dan klets je op de tribune wat met elkaar, leuk. Daarnaast vind ik de warming-up ook altijd heel leuk om te zien. Ik ben zelf keeper, dus ik vind het dan vooral mooi om te zien hoe de keepers aan het werk worden gezet tijdens de warming- up. Harald Wapenaar en Michel Vorm, dat zijn FC Utrecht-doelmannen die ik echt geweldig vond. Het had me prachtig geleken als Vorm dit seizoen bij ons op doel zou staan, maar we hebben goede andere doelmannen; Fabian de Keijzer, Maarten Paes en natuurlijk Eric Oelschlägel; wat een prachtige naam trouwens, Oelschlägel!”
‘KON MINDER’
“Openheid, gezelligheid. Dat maakt FC Utrecht voor mij zo mooi. Het is een familieclub. Je kunt er heel makkelijk met mensen praten. Als de club Europees voetbal behaalt, gaan we met z’n allen het veld op. Genieten. Tijdens vakanties, en dan heb ik het over de tijd voor Corona, kwam ik nog wel eens naar Utrecht om trainingen te bekijken. Dan sta je zomaar ineens met pak ‘m beet Robbin Ruiter of Mark Diemers te praten. Dat kan gewoon bij FC Utrecht. Mooi toch?
Wat altijd leuk is, is als ik op de tribune aan de praat raak met een mede-supporter die aan mijn tongval kan horen dat ik uit het noorden van het land kom. Dan krijg ik altijd weer diezelfde vraag gesteld: ‘Hoe raak jij nu hier verzeild?’ Voor mij is dat natuurlijk heel logisch, dus dan leg ik dat uit. En daar wordt dan altijd positief op gereageerd. Je ziet op de tribune vaak dezelfde gezichten. Een blik van herkenning, elkaar groeten. Dat hoort erbij. En als er dan gescoord wordt, vlieg je elkaar in de armen. Dan weet je eigenlijk helemaal niet met wie je staat te springen, maar dat maakt niet uit.
Al meer dan een jaar ben ik nu niet bij FC Utrecht geweest door Corona. Ik mis de wedstrijddagen ontzettend. De wedstrijdspanning, de reis er naartoe, het drankje vooraf in de kroeg, het naar het stadion lopen, de wedstrijd zien, het zingen, dat je al je energie erin kunt gooien, en dan daarna met een goed gevoel weer terug naar huis kunt. En dat je dan aan het einde van de rit kunt zeggen, op z’n Gronings: ‘Kon minder’.”
