Vonk kwam op 7 april 1942 ter wereld in Utrecht en werkte vanaf 1977 bij FC Utrecht. Drie jaar later vertrok Vonk, om in 1984 weer terug te keren. Na het ontslag van Ab Fafié in september 1993 zat Vonk één wedstrijd als interim-trainer van de Domstedelingen op de bank. Daarna werd Leo van Veen aangesteld als oefenmeester. Toen Van Veen in februari 1995 zijn ontslag kreeg, nam Vonk het andermaal over; deze keer samen met Ton du Chatinier. De eerste wedstrijd onder leiding van interim-duo Vonk/Du Chatinier leverde een 7-2 thuiszege op. FC Utrecht bereikte dat seizoen de halve finale van de KNVB Beker.
De eerste club van Vonk was ODIN. Al snel verkaste hij naar DOS, waar hij na de jeugdopleiding te hebben doorlopen twee seizoenen als prof speelde. Een periode bij Gooiland volgde. Vonk stopte met voetballen op 28-jarige leeftijd. Toen al was hij bezig met het behalen van een trainersdiploma.
‘Ik kon aardig voetballen, maar ik was mentaal nogal kwetsbaar. Als het niet goed ging, had ik een schouderklopje nodig’, zei Vonk in Forza in 2011. ‘Dat lukte natuurlijk niet altijd. Eigenlijk was ik op het mentale vlak niet capabel voor het betaalde voetbal. Toen ik trainer werd, heb ik gedacht: spelers die ik tegenkom en begeleid naar de top, daar zal ik heel hard tegen zijn en dan kijken wie er goed genoeg is voor het topvoetbal. Een aantal zijn me daar dankbaar voor en anderen hebben me daarom vervloekt.’
Vonk was een voetbaldier. Honderden wedstrijden bekeek hij elk jaar; langs de lijn en op televisie. ‘Als ik naar een wedstrijd kijk, kijk ik altijd analyserend. Dat gaat automatisch’, vertelde Vonk in Forza. ‘Ik blijf graag nog lang bij FC Utrecht betrokken’, zei hij in 2011. En dat bleef hij. Tot op het allerlaatste moment.
FC Utrecht wenst de nabestaanden van Henk Vonk veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.
